Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011

Ο Πρωτομάρτυρας Στέφανος


Ήταν ένας από τους πιο διακεκριμένους μεταξύ των επτά διακόνων, που εξέλεξαν οι πρώτοι χριστιανοί για να επιστατούν στις κοινές τράπεζες των αδελφών, ώστε να μη γίνονται λάθη και τους χειροτόνησαν οι Άγιοι Απόστολοι.
Αν και κουραστική η ευθύνη του επιστάτη για τόσους αδερφούς παρ’ όλα αυτά ο Στέφανος έβρισκε καιρό και δύναμη για να κηρύττει το Ευαγγέλιο του Χριστού. Και όπως αναφέρει η Αγία Γραφή: «Στέφανος πλήρης πίστεως και δυνάμεως εποίει τέρατα και σημεία μεγάλα εν τω λαώ».(Πραξ.Αποστόλων, στ΄8-15, ζ΄1-60). Δηλαδή ο Στέφανος, που ήταν γεμάτος πίστη και χάρισμα ευγλωττίας δυνατό, έκανε μεταξύ του λαού μεγάλα θαύματα, που προκαλούσαν κατάπληξη και αποδείκνυαν την αλήθεια του χριστιανικού κηρύγματος.
Ο Στέφανος είχε αφιερώσει τη ζωή του στο κήρυγμα του ευαγγελικού λόγου και στη φιλανθρωπική δράση. Για τη προσφορά και τις αρετές του τιμήθηκε με το χάρισμα της θαυματουργίας. Με το χάρισμα αυτό θεράπευε ασθενείς και αποδείκνυε τη δύναμη του Χριστού. Με τη βαθιά θεολογική του κατάρτιση ανέτρεπε εύκολα τις κακοδοξίες των ιουδαίων για το έργο του Χριστού, προκαλώντας την οργή και το φθόνο τους.
Οι Ιουδαίοι, όμως, καθώς ήταν προκατειλημμένοι, εξαπέλυσαν συκοφάντες ανάμεσα στο λαό, που διέδιδαν ότι άκουσαν το Στέφανο να βλαστημεί το Μωϋσή και το Θεό.
Με αφορμή, λοιπόν, αυτές τις συκοφαντίες, που οι ίδιοι είχαν ενσπείρει, άρπαξαν με μίσος το Στέφανο και τον οδήγησαν μπροστά στο Συνέδριο, τάχα για να απολογηθεί.
Η απολογία του Στεφάνου υπήρξε πρότυπο τόλμης και θάρρους. Χωρίς να φοβηθεί καθόλου, εξαπέλυσε λόγια- κεραυνούς εναντίον των Ιουδαίων. Και από υπόδικος, ορθώθηκε θυελλώδης ελεγκτής και κατήγορος.
Τότε ακράτητοι από το μίσος οι Ιουδαίοι, τον έσυραν έξω από την πόλη, όπου τον θανάτωσαν με λιθοβολισμό.
Εκεί φάνηκε και η μεγάλη συγχωρητικότητα του Στεφάνου προς τους εχθρούς του με τη φράση του, «Κύριε, μη στήσης αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην». Κύριε μη λογαριάσεις σ’ αυτούς την αμαρτία αυτή.

Απολυτίκιο
« Βασίλειον διάδημα, ἐστέφθη σή κορυφή, ἐξ ἄθλων ὧν ὑπέμεινας, ὑπέρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, Μαρτύρων Πρωτοάθλε Στέφανε σύ γάρ τήν Ἰουδαίων, ἀπελέγξας μανίαν, εἶδες σου τόν Σωτήρα, τοῦ Πατρός δεξιόθεν. Αὐτόν οὔν ἐκδυσώπει ἀεί, ὑπέρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν».

4 σχόλια:

  1. Πολύ μεγάλη μορφή.Τον αγαπώ για πολλούς λόγους ιδιαίτερα. Ας έχουμε τις πρεσβείες του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γνωρίζουμε τους λόγους!!! χαχχαχαα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. :-) Υπάρχουν και λόγοι που ΔΕΝ γνωρίζετε, χαχαχα!

    Πάντως, για να μιλήσουμε σοβαρότερα...αν ζούσαμε ως εβραίοι εκεί και τότε, ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥ ΛΙΘΟΒΟΛΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ, θα μας ήταν υποθέτω, πολύ δύσκολο, να πάρουμε το μέρος του Στέφανου, δεδομένου, ότι ο Στέφανος δεν ήταν με το μέρος των πολλών, ήταν με το μέρος των πολύ λίγων που ΥΠΗΡΞΑΝ η ομάδα των μαθητών του Κυρίου τότε.

    Σε κάθε εποχή, νομίζω, είναι ΠΑΝδύσκολο να ταχτεί κάποιος με το δίκιο της μειοψηφίας.

    Αν ταχθεί, ΑΜΕΣΩΣ ΟΙ ΑΛΛΟΙ, Ο ΠΕΡΙΓΥΡΟΣ, τον κάνουν με μεγάλη ευκολία και ΜΙΣΟΣ(το έχω γευτεί κατά κόρον σε..."χριστιανικά"μπλογκς αυτό το μίσος, πράγματι) ΑΠΟΣΥΝΑΓΩΓΟ, ΟΙ ΑΛΛΟΙ.

    ΚΑΤΑ ΤΟΥΤΟ, ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ,ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΗΤΑΝ ΚΑΤΑ ΚΟΣΜΟΝ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΙ ΨΑΡΑΔΕΣ, ΑΛΛΑ ΕΙΧΑΝ ΣΘΕΝΟΣ ΠΕΡΙΣΣΙΟ...

    Μου κάνει επίσης εντύπωση που στην ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ γράφεται ότι η λίμνη, η καιομένη πυρί και θείω, ητοίμασται(έχει ετοιμαστεί) τοις δειλοίς, και τοις απίστοις, δηλαδή, για τους ΔΕΙΛΟΥΣ και τους άπιστους.

    ΑΛΛΗ ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ,
    ΟΙ Δ Ε Ι Λ Ο Ι ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΟΙ ΑΠΙΣΤΟΙ.

    Νομίζω το κοινό σημείο ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ, ΜΑΡΤΥΡΩΝ, ΟΣΙΩΝ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΩΝ, ΥΠΗΡΞΕ
    ΤΟ ΑΓΙΟ Θ Α Ρ Ρ Ο Σ, ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, ΤΟΣΟ
    ΔΥΣΕΥΡΕΤΗ ΣΗΜΕΡΑ ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΓΛΕΙΦΤΩΝ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟΣΚΟΠΩΝ ΚΑΙ ΑΥΛΟΚΟΛΑΚΩΝ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Λογικό και απόλυτα φυσικό να μη γνωρίζουμε όλους τους λόγους. Πάντα υπάρχει περιθώριο για μάθηση.
    Για τα υπόλοιπα τώρα: είναι ένα θέμα δύσκολο. Ποιός και γιατί επιλέγει να γίνει αποσυνάγωγος και γιατί οι υπόλοιποι συμπεριφέρονται αρνητικά.
    Η επιλογή του Στέφανου να πάει με το μέρος του Χριστού δεν ήταν εύκολη εκ πρώτης όψεως. Γι αυτόν όμως ήταν μάλλον εύκολη διότι είχε καρδιακή επαφή με το Χριστό οπότε τα υπόλοιπα ήταν περιττά. Δεν τον αφορούσαν και δεν του αφαιρούσαν αυτό που είχε κατακτήσει και ταυτόχρονα χαριστεί.
    Για το υπόλοιπο ποίμνιο τώρα, εμάς δηλαδή, άλλα τα μέτρα. Οπωσδήποτε σε κάθε απόφαση η βαθιά κι άγνωστη καρδιά έχει το ρόλο της και το λόγο της. Ασυνείδητο ή συνειδητό. Αφού αγνοούμε τα βάθη είναι δύσκολο και να ορίσουμε επακριβώς τα πως και τα γιατί της κάθε απόφασης που παίρνουμε.
    Πολλές φορές η βιοτή μας δε συμφωνεί με τα λόγια και δείχνει την απόσταση που μας χωρίζει από αυτά. Ταυτόχρονα αποκαλύπτει, αρκετές φορές κι ως ένα βαθμό, γιατί κάναμε κάποιες επιλογές.
    Το ίδιο ισχύει για κάθε άνθρωπο είτε αποσυνάγωγο είτε εντός συναγωγής.
    Όσο για τη δειλία; ποιοί δειλιάζουν συνήθως; Αυτοί που φοβούνται να εκχωρήσουν και που δεν έμαθαν να βγαίνουν από τον εαυτό τους. Από μια άλλη οπτική και το αντίθετο της δειλίας, η γενναιότητα, μπορεί να ναι μια εγωιστική ή και τυχαία κίνηση ενός προσώπου.
    Τα πάντα εξετάζονται υποκειμενικά και προσωπικά. Ο κανόνας υπάρχει για να δείχνει το δρόμο αλλά οι ατελείωτες εξαιρέσεις του από τη μιά τον επιβεβαιώνουν κι από την άλλη είμαστε όλοι εμείς.
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή