Διαβάζω στο Γέροντα το κείμενο "Διήγησις περί αγάπης πάνυ ωφέλιμος" από το Μηναίον του Σεπτεμβρίου (8η του μηνός), 'οπου, μεταξύ άλλων, αναφέρονται και τα εξής: " ..τι τοις λογισμοίς δι΄εμέ πολιορκή και ταράττη, ω άνθρωπε;" .
Και ο Γέροντας σχολιάζει:
- Μ αρέσει αυτή η γλώσσα. Δεν την καταλαβαίνω μ ευκολία, αλλά μ αρέσει. Μου φαίνεται πιο αγία. Δεν ξέρω γιατί. Ίσως κάνω λάθος.
- Μήπως εξαγιάζεται και η γλώσσα από τα νοήματα που εκφράζει; Σ αυτή τη γλώσσα έχουν εκφραστεί πολλά και πολύ σημαντικά πράγματα.
- Ναι, και αυτό. Αλλά μ αρέσει που η κάθε λέξη είναι ακριβώς στην θέση της. Δεν είναι λίγο πιο δω, λίγο πιο κει. Σαν πέτρα που μπαίνει από τον κτίστη στην θέση που είναι γι αυτήν. " Η της στειρώσεως μεταβολή, την κοσμικήν των αγαθών, διέλυσε στείρωσιν...". Πόσα λέει με λίγες λέξεις! Για να τα εξηγήσεις θέλεις πολλά λόγια. Μ αρέσει σ αυτή την αρχαία γλώσσα, που η κάθε λέξη είναι στην θέση της και δεν μπορείς με άλλη να πεις αυτό που λέει.
Από το βιβλίο: Μαθητεύοντας στον γέροντα Πορφύριο, σελ. 295-296
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου