Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

Συνωμοσιολογία και αντισημιτισμός: ένα επείγον ποιμαντικό πρόβλημα

Μερίδα του ελληνικού λαού χαρακτηριζόταν ανέκαθεν από την τάση να ανακαλύπτει παντού ξένο δάκτυλο, απόρρητα παρασκήνια, συνωμοσίες εις βάρος της πατρίδας μας και της πίστης μας, με έντονη τη συμμετοχή των Εβραίων σε αυτά. Τα τελευταία 2 χρόνια, όμως, το κακό παράγινε.
Τα βρώμικα νερά της συνωμοσιολογίας και του αντισημιτισμού πάντοτε και παντού επικρατούν σε καιρούς ανασφάλειας και φόβου. Η ξαφνική και ισοπεδωτική οικονομική κρίση έχει ωθήσει πολλούς συμπολίτες μας να βεβαιωθούν ότι σκοτεινά κέντρα, εμπνεόμενα από τον σιωνισμό, απεργάζονται τον αφανισμό της Ελλάδας, τόσο τον πολιτισμικό όσο και τον οικονομικό. Κάποιοι που πρόσφατα ανακάλυψαν τις δυνατότητες του διαδικτύου έχουν πλέον τραπή σε αχαλίνωτα σενάρια τα οποία διαδίδουν ηλεκτρονικά: πάντα κάτι πονηρό βρίσκεται πίσω από τα γεγονότα, πάντα κάποιοι «ειδήμονες» θα διαφωτισουν τους «αφελείς» για τις σκοτεινές πλευρές ορισμένων δημόσιων προσώπων, πάντα τα διάφορα μέτρα λαμβάνονται με απώτερο σκοπό να πληγή η πίστη και η πατρίδα. Αρχής γενομένης από τη περιβόητη (και τελικά διαψευσθείσα) δήλωση του Κίσινγκερ εναντίον του ελληνισμού μέχρι την άποψη ότι τα ταχυδρομικά τέλη των εντύπων αυξήθηκαν ώστε να χτυπηθή ο εκκλησιαστικός λόγος!
Κάθε κοινωνία διαθέτει τις παράνοιές της, κάθε λαός έχει τους συνωμοσιολόγους του. Αυτό που συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία, όμως, ξεπερνά κάθε φαντασία. Με αφορμή το σοκ των οικονομικών μέτρων έχουν απελευθερωθή πλήθος από φοβίες που φώλιαζαν στο φαντασιακό των Ελλήνων. Με κορυφαίο σύμπτωμα την παλιά καταστροφική πληγή του αντισημιτισμού, η οποία κάποτε αιματοκύλισε τον κόσμο.
Το πρόβλημα θα ήταν σοβαρό έτσι κι αλλιώς, γίνεται όμως τραγικό όταν βλέπουμε να το υποδαυλίζουν και εκκλησιαστικά πρόσωπα. Μερίδα κληρικών, όλων των βαθμών, καθώς και λαϊκών θεολόγων και άλλων πιστών, έχουν προσχωρήσει άνευ όρων σε αυτή την παράνοια. Έχουν υιοθετήσει άκριτα τα «Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών» αγνοώντας ότι αποτελούν χαλκευμένη προβοκάτσια εις βάρος των Εβραίων! Έχουν ασπαστή τη θεωρία ότι για όλα τα δεινά του ελληνισμού φταίνε οι Εβραίοι! (Το επικαλέστηκε και ο Χίτλερ για να κάνει τον λαό συνεργούς του). Έχουν αγκαλιάσει κάθε αλλοπρόσαλλη ή ανεύθυνη αντικαθεστωτική κίνηση, δηλαδή λένε αντανακλαστικά «όχι» σε ό,τι προέρχεται από φορείς της εξουσίας, νομίζοντας ότι ενσαρκώνουν ένα νέο αντιστασιακό φρόνημα. Δεν προκαλούν έκπληξη όλα αυτά αν σκεφθούμε πως υπήρξαν κληρικοί που προ ετών διατύπωσαν δημόσια την κατηγορία ότι όσοι προωθούν τη λειτουργική ανανέωση υπηρετούν τα σχέδια της «Νέας Εποχής»! Η είσοδος και κληρικών στην παράνοια συνιστά πραγματικότητα λίαν ανησυχητική για την Εκκλησία και για τον τόπο.
Ουδείς είναι τόσο αφελής ώστε να αγνοεί πως η πολιτική διαθέτει νοσηρά παρασκήνια και πως οι εξουσίες του αιώνος τούτου είναι πάντοτε βουτηγμένες στα συμφέροντα. Ουδείς επαρκώς ενημερωμένος πολίτης παραγνωρίζει τις ενίοτε σατανικές μεθοδεύσεις του καπιταλιστικού συστήματος. (Ο Παπαδιαμάντης ονόμαζε «διαρκή αντίχριστον» την πλουτοκρατία). Εδώ, όμως, πρόκειται για κάτι άλλο. Αυτό που ενοχλεί εδώ είναι η νοοτροπία εκείνων των χριστιανών (παρόμοια με της Αριστεράς) η οποία ωθεί κάποιους να γίνονται εκούσια περιθωριακοί, στο να διαλέγουν να στέκονται πάντα στο «αντί», για να μπορούν να βρίζουν ατεκμηρίωτα. Ενοχλεί η συλλήβδην στοχοποίηση ενός βασανισμένου λαού όπως ο εβραϊκός, τον οποίο ταυτίζουν με εγκλήματα της ηγεσίας του και των λίγων σιωνιστών. Ενοχλεί η μεγαλομανής αντίληψη πως η Ελλάδα αποτελεί κέντρο του κόσμου και άλλη δουλειά δεν έχουν οι ισχυροί παρά να βυσσοδομούν εις βάρος της.
Δεν είναι τυχαίο πως περισσότερο ευάλωτα στις προβληματικές αυτές στάσεις είναι άτομα τα οποία διαβάζουν λίγο, σκέφτονται υπεραπλουστευτικά, συνηθίζουν να ενημερώνονται αποκλειστικά ή κυρίως από το διαδίκτυο. Στην επαρχία και στα λαϊκά στρώματα των μεγαλουπόλεων φαίνεται πως η συνωμοσιολογία και ο αντισημιτισμός ανθούν περισσότερο.
Αυτές οι διαπιστώσεις έχουν κοινωνιολογικό και ψυχολογικό ενδιαφέρον, διότι δείχνουν πως υπάρχουν κοινωνικές ομάδες οι οποίες αποτελούν ευκολώτερο στόχο χειραγώγησης: απλά, όπως αυτή ελάμβανε χώρα από τους πολιτικούς στο παρελθόν, τώρα την επιχειρούν οι δήθεν «ειδήμονες» καθώς και πρόσωπα κύρους, όπως κληρικοί. Στην πραγματικότητα πρόκειται δηλαδή για μάζες, που δεν διαμορφώνουν προσωπική γνώμη αλλά άγονται και φέρονται από εκείνους που ξέρουν πώς να τις ξεσηκώνουν.
Τα προβλήματα με τις στάσεις που περιέγραψα είναι δύο. Από τη μια, αποπροσανατολίζεται ο πολίτης από την κύρια ευθύνη του, την μετάνοιά του δηλαδή για όσα δεινά και ο ίδιος, με την πονηριά ή με τη ολιγωρία του, επεσώρευσε στον δημόσιο βίο και στην οικονομία. Αποθαρρύνεται από την εσωτερική αλλαγή του για την οποία πρέπει να εργασθή ώστε να επικρατήσει κάποτε επιτέλους και στον τόπο αυτό η ευνομία αντί για τις διαπλοκές συμφερόντων. Με άλλα λόγια, η συνωμοσιολογία και ο αντισημιτισμός είναι κατ’ ουσίαν λαϊκιστικά μεγέθη, διότι χαϊδεύουν τον Έλληνα ψιθυρίζοντάς του πόσο σπουδαίος και αθώος είναι, ένα θύμα των κακών της εκάστοτε εποχής.
Το άλλο πρόβλημα είναι πνευματικό. Τα μεγέθη αυτά νοθεύουν την ίδια την ουσία του χριστιανικού μηνύματος. Αντί ο πολίτης να θέτει σε προτεραιότητα την ιδιότητα του πιστού και να αγωνίζεται να αποτελέσει «ζύμη» και «άλας» μέσα στην εποχή στην οποία εκλήθη από τον Θεό, εθίζεται στο αίσθημα του αδικημένου, του σπουδαίου, του εγωκεντρικού, του χολωμένου, του μισούντος, και εν τέλει του συκοφάντη. Αντί να θεραπεύονται, δηλαδή, διεγείρονται τα χαμηλά ένστικτα και πάθη του «φυσικού» ανθρώπου και ματαιώνεται η πνευματική ανάκαμψη του.
Απέναντι στην κατάσταση αυτή, και πριν γιγαντωθή περαιτέρω (αφού αγνοούμε για πόσο καιρό ακόμη η πατρίδα μας θα δοκιμάζεται από την οικονομική κρίση), φρονώ πως η ποιμαίνουσα Εκκλησία οφείλει να ενεργήσει άμεσα και κατάλληλα. Υπάρχει ένα επείγον ποιμαντικό πρόβλημα το οποίο οφείλουμε να μην υποτιμήσουμε καθόλου και ενώπιον του οποίου θα πρότεινα τις εξής δράσεις:
-Να καταδείξουμε στους πιστούς ότι αμαρτάνει ενώπιον του Θεού όποιος υιοθετεί στάσεις απορριπτικές ή προσβλητικές για κάποιο έθνος. Το έθνος μας είναι ένα από όλα, με τις αρετές του και με τα ελαττώματά του. Ευλογήθηκε μεν από τον Θεό πλουσιοπάροχα αλλά σαν τον αρχαίο Ισραήλ: όχι για καύχηση αλλά για να μεταδώσει τις δωρεές. Τελικά, είτε μας αρέσει είτε όχι, η σύγχρονη πραγματικότητα το αποδεικνύει μέχρι τώρα ανίκανο και ανάξιο των ευεργεσιών αυτών.
-Να επισημάνουμε πως η καχυποψία, η εμπάθεια, καθώς και η εύκολη αποδοχή και διάδοση αναπόδεικτων κατηγοριών, συνιστούν πνευματικό πρόβλημα, πιθανόν και κώλυμα Θείας Κοινωνίας.
-Να τονίσουμε πως με τη συνωμοσιολογία και τον αντισημιτισμό προσφέρουμε χείριστες υπηρεσίες στην πατρίδα μας: διατηρούμε για τους εαυτούς μας μεγαλειώδη εικόνα η οποία έρχεται σε γελοία αντίθεση με την τωρινή μας κατάντια, ακυρώνουμε τη όποια προσπάθεια ανασύνταξης και αλλαγής νοοτροπίας, εκκολάπτουμε το «αυγό του φιδιού» το οποίο κανείς δεν γνωρίζει τι μορφή θα λάβει στο μέλλον, και εν τέλει στοχοποιούμε την χώρα μας στην Ευρώπη ως μια κοινωνία ιδιόρρυθμη και άνομη που ζη με φαντασιώσεις και φέρνει στην εξουσία ακροδεξιούς.
-Να διδάξουμε ότι γινόμαστε άξιοι διάδοχοι των σπουδαίων προγόνων μας, όχι με εθνικιστικές και αδιέξοδες κορώνες, αλλά με συστηματική και μεθοδική εργασία ηθικής αναδιοργάνωσης και κοινωνικής ανασύνταξης.
-Να καταστήσουμε σαφές ότι σωστός πολίτης είναι ο υπεύθυνος πολίτης. Εκείνος δηλαδή που δεν επωφελείται ο ίδιος από την φαυλοκρατία και αναξιοκρατία, έτσι ώστε να έχει το ηθικό σθένος της διαμαρτυρίας και της καταγγελίας. Και φυσικά διατηρεί ακέραιη την ευθυκρισία του ως προς τους πολιτικούς αλλά με τρόπο νηφάλιο και ακριβοδίκαιο.
Καθώς οδεύουμε προς ριζικές αλλαγές του ελληνικού κομματικού χάρτη, πιθανόν και της κοινωνίας ως συνόλου, είναι καιρός νομίζω να συμβάλουμε ως Εκκλησία στη διαμόρφωση ενός Έλληνα ωριμότερου πολιτικά και κοινωνικά. Δυστυχώς, όπως η δεκαετία του 1980 (με τις αμέτρητες κοινοτικές επιδοτήσεις που διοχετεύθηκαν στην κατανάλωση και όχι στην ανάπτυξη) υπήρξε η μεγάλη χαμένη ευκαιρία για τη χώρα, έτσι και οι δεκαετίες του 1990 (με το «Μακεδονικό») και του 2000 (με τις ταυτότητες) υπήρξαν χαμένες ευκαιρίες για την Εκκλησία. Προωθήθηκε η εσωτερική «κατανάλωση» και όχι η γνήσια εκκλησιαστική ανάπτυξη και αναδιοργάνωση.
Ας μην συνεχιστή το κακό. 
π. Βασίλειος Θερμός
αναδημοσίευση από: amen.gr

12 σχόλια:

  1. http://www.youtube.com/watch?v=1cq0LXkXKus&feature=related
    :-)
    ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!
    ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
    ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ευχαριστώ πολύ!Όποιος/α εύχεται ξέρει και mail και τηλέφωνα..Ξέρει επίσης και το γιατί εύχεται!Οπότε τα λοιπά είναι αυτονόητα!
    Επίσης μπορεί να βάλει ονοματάκι!!

    Εξαιρετική η μουσική επιλογή!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ας μας πει ο π.Βασίλειος γιατί αφού τα Πρωτόκολα είναι πλαστά, επαληθεύονται. Να μας πει επίσης γιατί συγχέει εσκεμμένα τον αντισιωνισμό με τον αντισημιτισμό. Μακάρι η "ευαισθησία" του να περίσευε και για τον παλαιστινιακό λαό. Ευτυχώς η συνείδηση του πιστού λαού τέτοιους προδότες ιερείς τους απομονώνει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγαπητέ μου οι χαρακτηρισμοί και η απόδοση ιδιοτήτων σε πρόσωπα δεν με ικανοποιούν και δε με εκφράζουν. Θα παρακαλούσα, λοιπόν, να μη συνεχιστούν.
    Από κει και πέρα πάνω στα πρωτόκολλα έχει στηθεί ένας ολόκληρος μηχανισμός κι ένα παρεμπόριο που σε επιτήδειους αποδίδουν μεγάλα οικονομικά οφέλη.
    Λένε πολλοί όχι μόνο αυτός πως τα πρωτόκολλα είναι πλαστά. Αλλά κι αλήθεια να είναι τίποτα δεν εμποδίζει τον όποιον σχεδιάζει να επανακαθορίσει τις στρατηγικές μου με νέα δεδομένα που προκύπτουν. Θα ήταν αφέλεια κιόλας να μη συμβαίνει κάτι τέτοιο.
    Ο παλαιστινικαός λαός όπως κι ο ισραηλιτικός λαός κι ο ελληνικός και κάθε λαός υφίστανται τις συνέπειες των ηγετών τους και δε σημαίνει πως δεν είναι θύματα και πως συμφωνούν στις στρατηγικές που χαράσσουν οι ηγεσίες τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Επέτρεψέ μου να διαφωνώ. Δε θα θελα να πω πάρα πολλά, σεβόμενος την ευγένειά σου, για την οποία σε ευχαριστώ. Απλά να επιστήσω την προσοχή στο να μην αποδεχόμαστε άκριτα κάποιες απόψεις, είτε προέρχονται από φανατισμό (το ένα άκρο), ούτε από τους δήθεν ελευθεριακούς και δήθεν υπερδημοκράτες. Συγκεκριμένα για τον εν λόγω κύριο, υπάρχουν πολλές ενστάσεις από πολλούς (ενδεικτικά αναφέρω, Ναυπάκτου Ιερώνυμο, π.Σαράντη Σαράντο κλπ.)και ελέγχεται για τις αντορθόδοξες και νεοβαρλααμίτικες θέσεις του. Όποιος το ψάξει θα το διαπιστώσει. Στα λέω με όλη μου την αγάπη, γιατί μου άρεσε ο τίτλος "Ορθόδοξη Πνοή" που χρησιμοποιείς και θεωρώ ατόπημα, όχι εσκεμμένο, την αναπαραγωγή άρθρων του κ.Θερμού. Και επέτρεψέ μου να γνωρίζω αρκετά πράγματα, λόγω συγκυριών, για τον σιωνισμό και τη δράση του: και δεν είμαι αντιεβραίος/αντισημίτης, αφού ο Κύριός μου (κατά την ανθρώπινη φύση) και οι μαθητές Του υπήρξαν Εβραίοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εννοείταο πως έχεις το αναφαίρετο δικαίωμα να διαφωνείς. Δεν σε αποκλείσω ούτε θα σε αποτρέψω από αυτό. Κι εγώ το ίδιο κάνω και κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος.
    Με εντυπωσιάζει η προτροπή σου μια και δε γνωριζόμαστε καθόλου! Κι επειδή έχεις το δικαίωμα να επιλέξεις το μπλογκ μου ή κι όχι.
    Είμαι ορθόδοξη χριστιανή, στο νέο ημερολόγιο(να το διευκρινίζουμε αυτό) και προσπαθώ όπως και κάθε άνθρωπος να μην παρεκκλίνω από τα παραδοθέντα. Από την άλλη η ερμηνεία που ο καθένας δίνει σε καθετί, ακόμα και στα δόγματα, άπτεται του υποκειμενικού, άσχετα αν κάνει λάθος ή οχι. Δεν μπορώ λοιπόν να αποτρέψω κανέναν από αυτή την υποκειμενικότητα.
    Εδώ είναι ένα άρθρο του συγκεκριμένου ανθρώπου για τον οποίο όντως λέγονται και γράφονται πολλά κι ο ίδιος επίσης λέει και γράφει πολλά. Το λάθος επομένως δύσκολο να το αποφύγει ο άνθρωπος, όποιος κι αν είναι. Δεν είμαι από τα άτομα που θα πετροβολήσω ή θα μεμφθώ τον οποιοδήποτε για τα πιστεύω του, ακόμα και τα λάθη του.
    Στο συγκεκριμένο άρθρο δεν υπάρχει δογματική παρέκκλιση. Μια άποψη είναι επί ενός συγκεκριμένου και ταλαιπωρημένου, είν η αλήθεια, θέματος. Διαφωνείς ή συμφωνείς δε σε βγάζει εκτός νυμφώνα.
    Για τους υπόλοιπους που ανέφερες(Σαράντο) δεν έχω και την ακλύτερη εικόνα. Οι δογματισμοί που εκφράζουν και το πάθος-φανατισμός με τον οποίο εκφράζονται δεν με βρίσκει σύμφωνη και με προβληματίζει αφάνταστα. Για πολλούς λόγους που δεν είναι της παρούσης.
    Έπεσες σε άνθρωπο που γνωρίζει καλά και βαθιά τα εκκλησιαστικά τεκταινόμενα.
    Δε με εκπλήσσει τίποτα. Όπως πρόσφατα είπε ο πνευματικός μου είμαι παιδί του Χριστού κι αυτό που έχω να κάνω είναι να συμμετέχω στα μυστήρια και να ρωτάω για τα θέματά μου. Μου αρκεί αυτό. Έχω γνώμη, έχω άποψη, τη διατυπώνω αλλά δε μ αρέσουν οι κορώνες, οι βαριές εκφράσεις και το "αλάθητο" ορθόδοξο(;) πνεύμα που εκφράζουν διάφοροι.
    Να είσαι καλά..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Με αναπαύουν τα γραφόμενά σου από την άποψη, ότι αποπνέουν ηρεμία και δείχνουν πρόσωπο με καλή προαίρεση. Σίγουρα δεν είναι δογματικό το εν λόγω θέμα, απλά αντέδρασα, ίσως άκομψα, γιατί είμαι κουρασμένος από τον βομβαρδισμό polliticaly corect απόψεων από την πλειοψηφία των ΜΜΕ και την savoir vivre νοοτροπία που διέπει τον λόγο μας, με αποτέλεσμα να θυσιάζουμε την αλήθεια στο βωμό της αγαπολογίας και του καθωσπρεπισμού.
    Τώρα για τα πρόσωπα (π.χ.Θερμό ή Σαράντο) να εξηγήσω ότι δεν θεοποιώ ούτε στοχοποιώ κάποιον, απλά κάνω κριτική-έστω και σκληρή- στις απόψεις τους: όχι στο χαρακτήρα τους.
    Επειδή ανέφερες για το ημερολόγιο, αυτό που έχω να πω είναι ότι το ημερολόγιο αυτό καθευτό δεν σώζει.Ένας από τους σκοπούς της Α΄Οικουμενικής Συνόδου ήταν να εορτάζουν όλοι οι χριστιανοί στη Γη ΜΑΖΙ. Αυτή την ενότητα κατέστρεψε η αλλαγή του ημερολογίου όπως πολύ σωστά φοβόταν ο εις εκ των δύο πρωτεργατών ο καημένος ο Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος ( http://www.et.gr/idocs-nph/search/pdfViewerForm.html?args=5C7QrtC22wFToK5ZPxbUuXdtvSoClrL8oXl4aC2zmBjtIl9LGdkF53UIxsx942CdyqxSQYNuqAGCF0IfB9HI6qSYtMQEkEHLwnFqmgJSA5WIsluV-nRwO1oKqSe4BlOTSpEWYhszF8P8UqWb_zFijFMXK-bYJOaRK3oef2Qxk8eVhqaJ197MsR8qVVCKzXQP ). Αν κάποιος είναι με το νέο ή με το παλαιό και θεωρεί τον εαυτό του σεσωσμένο λόγω ημερολογίου πλανάται πλάνην οικτράν. Αυτό που πρέπει να μας ενδιαφέρει είναι η ενότητα εν αληθεία. "Είναι υποκρισία να αγαπάμε τους Τάρταρους, για να αποφύγουμε να αγαπάμε τους διπλανούς μας" γράφει στον Αιμίλιο ο Ρουσώ. Παραφράζοντας θα έλεγα ότι είναι υποκρισία να συνομιλώ ως Εκκλησία με τους παπικούς και όχι με τους παλαιοημερολογίτες.
    Το ξέρω ότι ανοίγω μεγάλη κουβέντα, αλλά αυτός δεν είναι ο σκοπός των σχολίων άλλωστε.
    Να έχεις υγεία και χαρά στην ψυχή σου.
    Εύχου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ναι, θα συμφωνήσω πρέπει να αγαπάμε όλους και να αγαπιόμαστε από όλους(τους χριστιανούς εννοώ). Προσωπικά δεν έχω πρόβλημα με κανέναν αλλά οι του παλαιού πολλές φορές αρνούνται(για τος δικούς τους λόγους) να συζητήσουν το θέμα.
    Εμένα προσωπικά μ αρέσει να είναι εντός εκκλησίας. Όχι να σηκώνω το δικό μου μπαιράκι και να θεωρώ εαυτόν αλάνθαστο και τους λοιπούς λάθος. Δε με εκφράζει αυτό. Εντός κι ας κάνω λάθος.
    Το θέμα των ημερών είναι το ελάχιστο. Τα μέγιστα είναι όσα πρόκυψαν από αυτό. Ο χρόνος εξάλλου είναι μόνο για την ανθρώπινη διάσταση. Επομένως...
    Να είσαι κι εσύ καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δεν αρνούνται μόνο οι του παλαιού, αλλά και οι του νέου. Γιατί δεν φταίει το νέο ή το παλαιό για τον χαρακτήρα μας και την έλλειψη αγάπης!
    Το "εντός Εκκλησίας" το θέλουν όλοι, απλά άλλοι δίνουν στην εκκλησία την έννοια ενός διοικητικού οργανισμού π.χ. Εκκλησία της Ελλάδος, άλλοι σηκώνουν δικό τους μπαϊράκι π.χ. Εκκλησία ΓΟΧ Ελλάδος, ενώ λίγοι γνωρίζουν από την Εκκησιαστική Ιστορία και την Ιερή Παράδοση, ότι "Kαι γαρ ήτοις του Xριστού εκκλησίας της αληθείας εισίν, οι δε μη όντες της αληθείας ουδέτι του Xριστού εκκλησίας εστί".
    Όταν ζούσε ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής η εκκλησία, ορισμένη ως διοικητικός οργανισμός, (Πατριαρχεία, Σύνοδοι, Αρχιερείς κλπ) ήταν σε πλάνη, την δε αληθινή Εκκλησία του Χριστού αποτελούσε μόνο ο Άγιος Μάξιμος. Ήρθε η ΣΤ΄Οικουμενική και τον δικαίωσε και έδειξε ποιος ήταν εντός και ποιος εκτός Εκκλησίας.
    Ευτυχώς που σε μια εποχή όπου η υπεράσπιση των οικονομικών και βιωτικών μας συμφερόντων μας μας έχει οδηγήσει στην εφεύρεση εκατοντάδων διακιολογιών για να εθελοτυφλούμε, υπάρχουν αγιασμένα παραδείγματα, όπως του Ιερώνυμου Αιγίνης, Ιουστίνου Πόποβιτς, Ιωάννου Μαξίμοβιτς, Φιλοθέου Ζερβάκου, Ιωάννου Ρωμανίδου και άλλων να μας πληροφορούνε για την μέση και βασιλική οδό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πειράζει να μου λύσεις και την απορία για το πού είσαι; Με βάση τις αναφορές στους σύγχρονους, ειδικά τον Πόποβιτς, σε κατατάσσω στο νέο.
    Ναι, η αγάπη δεν είναι θέμα ημερολογίου!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Είμαι πάππου προς πάππου με το παλαιό, αλλά δεν το δέχθηκα άπλα επειδή έτυχε και βρέθηκα σε αυτό, αλλά επειδή με ελέησε ο Κύριος και έστειλε στη ζωή μου κάποιους αγίους ανθρώπους να με σώσουν από την ασωτία και την ακηδία της νεότητός μου. Έτσι σιγά σιγά στον αγώνα για ορθοπραξία, ήρθε και η ορθο-δοξία και φυλάχθηκα από πλάνες του τύπου "οι νεοημερολογίτες είναι αιρετικοί", "τα μυστήριά τους είναι άκυρα", "οι γοχ είναι ξεχωριστή εκκλησία" και άλλες που κυκλοφορούν στο χώρο του παλαιού ημερολογίου.
    Είμαι με το παλαιό ημερολόγιο, δεν ανήκω σε καμμία "παράταξη" και περιμένω να έλθει ορθόδοξος σύνοδος που θα αποκαταστήσει την ενότητα της Εκκλησίας. Έως τότε καλύπτομαι από τον ΙΕ΄ κανόνα της Πρωτοδευτέρας για αποτείχιση και καλύπτομαι μυστηριακά από ιερείς του παλαιού ημερολογίου, που δεν έχουν κοινωνία με αιρετικούς-έστω και εμμέσως-, έχουν κανονική χειροτονία, καθώς και τις προϋποθέσεις να είναι ιερείς-ξέρεις υπάρχουν και πολλές μούφες στον χώρο-χωρίς να κοιτάω παρατάξεις και ξεχωριστές εκκλησίες.
    Το ότι είμαι με το παλαιό δεν με κάνει να νοιώθω σε καμμία περίπτωση ανώτερος άλλων, αντιθέτως σαν άνθρωπος δεν έχω να δείξω τίποτα και θα με χαρακτήριζα "έρημο", ούτε ένα άνθος αρετής. Γι' αυτό προσπαθώ να έχω πρότυπα αγίους ανθρώπους και επικαλούμαι την βοήθειά τους. Ιδιαιτέρως αγαπώ και ευλαβούμαι τον Άγιο Φανούριο, τον Άγιο Νεκτάριο και τον Όσιο Ισαάκ τον Σύρο.
    Αυτά τα λίγα για μένα. Α είμαι και παντρεμένος κι έχω ένα παιδάκι, πάω για δεύτερο, να εύχεσε:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ευχαριστώ που μου κατέθεσες..διαπιστευτήρια!! Αστειεύομαι.
    Είναι γεγονός πωσ οι του παλαιού έχουν μια δόση ανωτερότητας και κατοχής της αλήθειας έναντι ημών του νέου ημερολογίου. Δεν ήξερα όμως πόσο έντονη είναι αυτή η διαφορά. Δεν έτυχε να γνωρίσω πολλά άτομα, αν και συνεργάστηκα με κάποια. Οπωσδήποτε μας κρίνουν αυστηρά και πολλές φορές άδικα δείχνοντας απουσία κι αγάπης. Μεγάλα θέματα όμως αυτά. Προσωπικά συμπαθώ τους πάντες και νομίζω πως ο καθείς είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του. Συνήθως με τους ανθρώπους ή μπορείς ή δεν μπορείς να συνυπάρξεις. Όποιο δρόμο κι αν διαλέγει ο απέναντι.
    Μακάρι να μη συνέβαιναν όλα όσα τρέχουν κι αυτή την εποχή. Οι άνθρωποι όμως, ως ατελείς, και τα τέλεια τα μεταστρέφουν σε ατελή.
    Χαίρομαι που δεν διακρίνεσαι από το φανατισμό και τη διάθεση για προσηλυτισμό.
    Να χαίρεσαι την οικογένειά σου και με το καλό να έρθει και το δεύτερο.
    Ο Θεός να οδηγεί πάντα προς το συμφέρον και να αποδίδει στον καθένα κατά την καρδίαν αυτού και κατά τη δυνατότητα εκάστου εξ ημών.
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή