Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011

Μην κάνεις το καλό αν αυτό σε καταπιέζει. Πρέπει να είσαι σε θέση να κάνεις χαρούμενα το καλό. Ή τουλάχιστον να έχεις το κέφι ή τη διάθεση να καταπιεστείς. Μην καταπιέζεσαι καταπιεζόμενος αλλά ενθουσιαζόμενος. Ιλαρόν γαρ δότην αγαπά ο Θεός. Ο σταυρός προϋποθέτει κέφι ... και Χάρη.

8 σχόλια:

  1. Αγαπημένο μου
    δεν γίνεται να τη γλιτώσουμε την καταπίεση.
    Το λέει και ο μέγας Απόστολος Παύλος για τον εαυτόν του. Ποιοι είμαστε εμείς που θα φανούμε από εκείνον ανώτεροι;
    Εγώ αν περίμενα να θέλω να κάνω το καλό με όλη την ψυχή μου, π.χ. αν περίμενα να θέλω να πάω την Κυριακή με το κρύο στην εκκλησία, δεν θα σηκωνόμουνα να πάω ποτέ...θα προτιμούσα το χουζούρι κάτω από τα ζεστά και απαλά τα παπλώματα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το κειμενάκι είναι του Νικήτα Καυκιού, ψυχαναλυτή και χριστιανού και ποιητή κλπ με έδρα τα Χανιά(πανέμορφα).
    Νομίζω δε λέει να γλιτώσουμε την καταπίεση. Απλά να χουμε γνώση πως το κάνουμε και να το κάνουμε εν ελευθερία. Εκτιμώ. Δεν θέλω να το κάνω, θα πιεστώ αλλά επιλέγω να πιέσω εμένα. Απλό είναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλέ, δεν το κατάλαβα ότι είναι του Καυκιού.
    Δεν θα έπρεπε να είναι σε εισαγωγικά η φράση;
    Το γράφει κάπου και δεν το είδα;
    Δεν θα έπρεπε να δίνει παραπομπή στο κείμενό του η σελίδα;
    ;-ο
    Εντάξει.
    Όταν επιλέγω το καλό, καταπιέζω μέσα μου το κακό.
    Οταν επιλέγω το κακό, καταπιέζω μέσα μου το καλό.
    Κύριε ψυχαναλυτά μου, Καυκιέ,ό,τι και να κάνω, την καταπίεση δεν την γλιτώνω, χιχι...

    Γι αυτό λέει και ο Χριστούλης ότι οι ΜΟΝΟΝ ΟΙ ΒΙΑΣΤΕΣ ΤΟΥ Ε Α Υ Τ Ο Υ ΤΟΥΣ, ΘΑ ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΣΟΥΝ ΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ...
    ΟΧΙ ΟΙ ΑΣΚΟΥΝΤΕΣ ΒΙΑ ΕΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ...
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η πίεση είναι μέρος της ζωής μας. Με μέτρο και με όριο. Η καταπίεση ξεπερνά το μέτρο κι εμάς.Δεν παράγει παρά αρνητικά πράγματα.
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ποιος θα ορίσει το μέτρο, της βίας επάνω στον εαυτό, αγαπημένο μου;
    ;-)
    Μέχρι λίγο καιρό πριν τη Μικρασιατική Καταστροφή στη Μικρασία, υπήρχαν ΑΚΟΜΗ μαγαζιά που πουλούσαν ανάμεσα στα άλλα και κρεμαστήρες, κάτι σαν αλυσίδες, με τις οποίες έδεναν τις νύχτες το σώμα τους οι αγρυπνούντες χριστιανοί,για να μπορούν να στέκουν όρθιοι μέχρι το ξημέρωμα, να ΣΤΕΚΟΥΝ στην προσευχή χωρίς να αποκοιμιούνται.
    Για πες αυτές τις αγριάδες σε...ψυχαναλυτές...χαχα...με τις πέτρες θα τον έπαιρναν τον τοιούτο, όπως ο Αγιάννης ο Χρυσόστομος π.χ.

    Ξέρω πιστούς αγωνιστές που έχουν γανώσει το κέρατο του εαυτού τους στην καταπίεση.
    Τον βάζουν κάτω τον εαυτόν του και του αλλάζουνε τα πετρελαια.

    Μια χαρά αποδίδει το... γομάρι,ο εαυτός τους!
    Δεν έχουνε πάθει τίποτα τόσα χρόνια που τους γνωρίζω.
    Ισα ίσα που όσο περνάει ο καιρός και χαριτώνονται περισσότερο, αλλά η ΒΙΑ που ασκούνε στον εαυτό τους είναι τρομακτική για τα σύγχρονα μέτρα.
    Κάποια στιγμή κάτι θα γράψω και στο δικο μου μπλοκάκι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ποιός θα ορίσει το μέτρο; Οι αντοχές μας, ο πνευματικός μας. Βία ασκούμε όλοι όλες τις εποχές πάνω μας. Προσωπικά δεν επιλέγω το δρόμο της σκληρής βίας σε μένα. Δεν μ αρέσει, δεν τον αντέχω. Δε με εκφράζει. Νομίζω πως με την αγάπη κάνουμε πιο πολλά πράγματα σε σχέση με τη βία. Ο καλός τρόπος ανοίγει πιο εύκολα τις πόρτες της ψυχής μας παρά ο σκληρός. Ανάλογα φυσικα΄. Αυτή η άποψη είναι και διατυπωμένη με σοφία από το λαό. Ο μύθος του ήλιου-του ανέμου-της κάπας. Η πρακτική επίσης το λέει.
    Δεν ξέρω, νομίζω σε αυτό διαφωνούμε από την αρχή!! ;-)
    Η στροφή προς το Θεό γίνεται με πολλούς τρόπους. Πάντως είτε έτσι είτε αλλιώς ακόμα κι η σκληρή βία είναι ανάγκη να είναι προϊόν ελευθερίας κι όχι βαθύτερου κααναγκασμού! Η ψυχή μας είναι άβυσσος κι είναι ανάγκη να διακρίνουμε τα πως και τα γιατί! Όλοι μας.
    ;-)
    'Ηταν ωραία σήμερα στην εξοχή!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αγαπημένο μου
    ο μύθος του ηλίου και του ανέμου που προσπαθούσαν να κάνουν άνθρωπο να βγάλει την κάπα του, αναφέρεται στη βία επάνω στους άλλους, και όχι στη βία επί του εαυτού μας.

    ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ, ΚΑΙ ΒΈΒΑΙΑ, Α Π Α Γ Ο Ρ Ε Υ Ε Τ ΑΙ ΝΑ ΠΙΕΖΟΥΜΕ ΕΦΟΣΟΝ Δ Ε Ν ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΜΑΣ ΕΞΟΥΣΙΑ, ΛΕΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΜΠΡΙΑΝΤΣΙΑΝΙΝΩΦ.
    Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΚΑΙ Ο ΓΟΝΙΟΣ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΙΕΖΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ.
    ΑΛΙΜΟΝΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΝ ΔΕΝ ΤΑ ΠΙΕΣΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ...
    ΑΛΛΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΗΔΕΜΟΝΕΣ Ή ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΟΔΗΓΟΙ ΤΟΥΣ, ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΙΕΖΟΥΜΕ ΕΙΤΕ ΜΕ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΕΙΤΕ ΜΕ ΕΡΓΑ.

    ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΜΑΣ, ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΠΙΕΖΟΥΜΕ.
    ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΥΠΗΡΞΑΝ ΜΕΓΑΛΟΙ ΒΙΑΣΤΕΣ.

    ΑΡΠΑΖΑΝ ΤΟΝ ΚΑΚΟ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΛΛΑΖΑΝ ΤΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ.

    ΕΤΣΙ ΓΙΝΟΝΤΑΝ ΚΥΡΙΑΡΧΟΙ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΠΑΘΗ ΤΟΥΣ.

    ΕΤΣΙ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΑΠΟ ΛΗΣΤΗΣ, Ο ΑΓΙΟΣ ΜΩΥΣΗΣ Ο ΑΙΘΙΟΠΑΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΒΛΗΘΗΚΕ ΣΕ ΑΓΙΩΤΑΤΟ ΜΟΝΑΧΟ ΚΑΙ ΣΩΖΕΤΑΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΛΕΙΨΑΝΟ ΤΟΥ.

    ΕΜΕΙΣ ΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ΜΠΕΡΔΕΨΕΙ.

    ΚΑΝΟΥΜΕ ΔΙΑΦΟΡΑ ΚΑΚΑ ΧΑΤΙΡΑΚΙΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΖΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΛΗΣΙΟΝ ΜΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΟΥΤΕ ΚΑΤΑ ΔΙΑΝΟΙΑΝ ΝΑ ΚΑΤΑΠΙΕΖΟΥΜΕ...

    ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ, ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝ ΚΥΡΙΩ ΜΗ ΠΙΕΣΗ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δεν έχω χρόνο για μεγάλο σχόλιο!! Ωστόσο να πω πως πιέσεις δεχόμαστε όλοι εξωτερικές κι εσωτερικές. Θ α δεχόμαστε δε πάντα για πολλούς και διάφορους λόγους. Για μένα η πιο δύσκολη μορφή πίεσης είναι η εσωτερική! Αν αυτή δεν υπάρχει όσο κι αν μας πιέζουν οι άλλοι δεν μας αγγίζει. Στα αλήθεια όμως τι σκοπό έχει αυτή η αλληλοπίεση συνειδητή ή ασυνείδητη; Μήπως όλο αυτό συμβαίνει επειδή κάποτε είναι ανάγκη να ρθει η ώρα να απελευθερωθούμε; Μήπως λειτουργεί ως οδοδείκτης; Σκέψη..
    τα υπόλοιπα άλλη ώρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή